rUtku blog = new rUtku();

Bir zamanlar farklı olacağımı düşünürdüm olmadı... Gözlerden akan damla damla yaşlara mendil uzatan bir beyefendi olmayı... olmadı... Dünyayı kurtaran bilim adamlarımdan olmayıda hayal ettim. o da olmadı... Belkide birinin rüzgarına kapılır kendi hayatımı unuturum dedim. Ne biri oldu nede rüzgarı... o da olmadı... Durup düşündüm. Durduğum yer de düşünülecek yer değilmiş. Homurdanmalar küfürler edilmeye başlandı. Neyse yürüdüm... Yürüdüm yürürken düşündüm; çevremden akıp giden ev, araba, para, insan ve binaların silüetleri beni daha anlamsızlaştırdı. Konuşamıyordum. Silüetlerden gelen sesleri de  taklit edemiyordum. Daha basit seslerle oyalanıyordum. Bir garip dürtü vardı içimde. Silüetlere dokunduğumda renklerini değiştirecek güçte olduğumu hissediyordum. Ancak dokunduğumda siyah renklerin değişmesinden çok kendi renklerim karışıyordu. Aslında silüetlerin sahiplerini bulmak lazımdı. Bakmadan geçtiğim silüetlerin arasında, diplerinde olabilirlerdi. Baktım şimdi iki silüet arasında

    Bazen bir kitabın vereceği tadı daha kapağından daha isminden anlarsınız. Onlardan biriside Puslu Kıtalar Atlasıdır.       Kitabın kapağından hikayenin nerelerde geçtiğini nasıl alemlere gittiğinizi anlıyorsunuz. Kendi kültürümüz ile çevrelenmiş bu kitabı okumaya başladığınızda eskilerin giyimi, kuşamı ve yaşam tarzları aklınızda canlanıyor. Kitabı okumak değilde sanki cümlerin ve kelimelerin arasında hikayeyi görüyosunuz. Günümüzde pek kullanmadığımız kelimeleri fazla kullanmayarak bizi hikayenin bütününe doğru çok rahat götürüyor. Abartılmadan kullanılan bu kelimeler o kadar tat bırakıyor ki, kitabı bittikten sonra tekrar okuma isteği uyandırıyor. İkinci seferinde daha dikkatli ve verilmek istenenleri daha iyi sindirerek okuma hissi uyandırıyor. Bir yandan okurken bir yandan bir deftere ufak ufak notlar düşmeyi ve bunu kitap ile saklamayı akıldan geçmiyor değil.    Bu kitabı keyifle bitirdikten sonra İhsan Oktay Anar'ın bir kitabını daha hemen alacağım.